Ron – ik wil geen nieuwe restaurants meer – Blaauw

Ron – ik wil geen nieuwe restaurants meer – Blaauw

 

Als horecarecruiters schrijven wij over horecagerelateerde onderwerpen. Bijvoorbeeld over de recruitment van keukenpersoneel. Deze keer weer over Ron Blaauw.

Het was niet al te lang geleden dat de succesvolle horeca-ondernemer het nieuws haalde door zijn opvallende actie door een woning en een scooter ter beschikking te stellen aan zijn toekomstige koks. Wat ik vooral opvallend vond is hoe hij hier het nieuws mee haalde. Het leasecontractje voor de scooter kunnen de koks ook wel echt zelf afsluiten en woningruimte regelen gebeurt al decenia lang op bijvoorbeeld de waddeneilanden.

Daar werkt het ook omdat de koks bijvoorbeeld na afloop van het seizoen de woonruimte weer verlaten. Ron Blaauw moet dat met de door hem geregelde woning maar afwachten. Immers het huurcontract loopt gewoon als de kok een andere baan zoekt en vindt.

Deze week haalde de horeca-ondernemer het nieuws met zijn pleidooi voor een stop op horecazaken in het hogere segment. Het zou namelijk bijna onmogelijk zijn om goed horecapersoneel te vinden.

Allereerst het vinden van personeel. Horecazaken die hun personeel aan zich binden en bij zich houden hoeven ook geen personeel te vinden. Dat hebben ze namelijk al. De bittere waarheid is echter dat een groot gedeelte van de horeca er niet in slaagt om het personeel vast te houden. En de jankverhalen over dat koks voor een paar tientjes overstappen, daar heb ik het echt helemaal mee gehad. Een paar tientjes per week kan soms een enorme verbetering van de koopkracht zijn.

Onze ervaring is dat alleen ondernemers die oog hebben voor de harde en zachte arbeidsvoorwaarden erin slagen om de mensen vast te houden. Een normaal loon, een gezellige sfeer en wat toekomstperspectief zijn vaak voldoende om de mensen voor wat langere tijd vast te houden. En onder een normaal loon verstaan wij niet het loon volgens de horeca-killer bij uitstek “de nieuwe CAO”. En wees dus ook niet verbaast dat het personeel wegrent als je onder het marktgemiddelde betaalt, loopt te rommelen met de fooien of de overuren niet uitbetaald.

Voor de werving geldt exact hetzelfde. Een doorverwijzing via een collega is verreweg de meest succesvolle methode om een kok te werven. En een kok die het niet naar zijn zin heeft, zal natuurlijk niet snel een vriendje binnenhalen. Onze waarneming is dat juist de horeca-zaken die een beetje oog hebben voor de marktwaarde van de kok en bijvoorbeeld een vierdaagse werkweek aanbieden er wel in slagen om de keuken te vullen en gevuld te houden.

Als de horeca oog gaat hebben voor arbeidscondities 2.0 dan gaat het wel weer goed komen. Dus niet lopen huilen dat er te veel zaken zijn, maar zorgen dat het aantrekkelijk wordt om in de horeca te werken. Een normaal loon, goede arbeidsomstandigheden, perspectief, scholing etc etc. Dat zouden de gespreksonderwerpen moeten zijn. Niet het buitensluiten van nieuwe ondernemers!

 

 

 

Sterrenslag

Sterrenslag

Geloof het of niet maar voor ons is het kijken naar de live stream van Michelin werken. Waarom? Omdat dit een impact heeft op de arbeidsmarkt voor koks. Restaurants die net een ster hebben behaald zullen vaak worden beloond met het leeglopen van de keuken. Waarom? Omdat het team bij elkaar is gebleven voor de ster en na de ster de verhoogde marktwaarde willen incasseren. Het Rijks kan er over meepraten.

En natuurlijk is het ook om andere redenen leuk. Bijvoorbeeld omdat je de mensen kent in de keuken. Omdat je opdrachtgevers met gespannen gezichtjes in de zaal ziet zitten.

De verrassing voor ons was de ster voor de Duchess. En dat had het eigenlijk niet moeten zijn. Executive Chef Hari Shetty kookt zijn hele leven al sterren bij elkaar en het is gewoon een prachtige zaak in een prachtige ambiance.

Iets wat ik ook erg mooi vond was de toekenning van de ster voor de White Room. Geweldig hoe een super gedreven Arturo Dalhuisen alles maar dan ook alles opzij heeft gezet om die ster bij elkaar te koken.

En natuurlijk is het mooi dat er een derde ster is bijgekomen voor Inter Scaldes. Nederland staat steeds nadrukkelijker op de kaart als een culinair land!

Minimaal net zo nieuwswaardig is hetgeen er niet wordt gezegd. Bijvoorbeeld geen nieuwe ster voor La Rive. Iets dat stiekem toch een hoop mensen hadden verwacht.

Five Guys!

Five Guys!

We zijn zo trots als een aap!

De oplettende hamburgerliefhebber heeft het natuurlijk al lang in de gaten. Five Guys komt naar Nederland! En eerlijk is eerlijk. Ik lust graag een hamburger maar ik kende ze niet. Maar daar is heel snel verandering in gekomen toen wij het verzoek kregen om eens te komen praten. Of we interesse hadden om het recruitmentproces van hun nieuw te openen hamburgerzaken te verzorgen?

En of we interesse hadden! Een prachtig concern dat wereldwijd enorm aan de weg timmert. Een bedrijf dat in 3 jaar tijd 60 zaken opende in Engeland en in 2016 – twee jaar na de opening van het eerste restaurant werd uitgeroepen tot de beste fastfood keten in de UK. De favoriete hamburgerzaak van Barack Obama!

En nu komen ze naar Nederland! En naar Belgie! En wij gaan het personeel voor hen recruiten! Trots? Als een aap met vijf neuzen 😊

Kortom: de komende maanden gaan we heel Nederland en Belgie door om personeel te zoeken voor deze geweldige onderneming. En wie nu aan boord wil stappen? Neem dan vooral even met ons contact met ons op. Op alle levels zoeken we door zo ongeveer heel Nederland en Belgie heen mensen. Van crewmember tot General Manager. Van shiftleader tot Areamanager.

Een geslaagde campagne om koks te recruiten

Een geslaagde campagne om koks te recruiten

Als recruiters in de horeca schrijven wij regelmatig over actuele onderwerpen. Deze keer over top kok Ron Blaauw en zijn uiterst geslaagde personeelscampagne.

Je kan een hoop zeggen van Ron Blaauw, maar niet dat hij geen gevoel heeft voor publiciteit.

Foto bij blog kok recruitingEn natuurlijk is het nog een beetje komkommertijd, maar het is toch knap als je landelijk nieuws maakt met een personeelsadvertentie. Het nieuwtje: een baan bij het Blaauw imperium gaat samen met het regelen van een woning en een scooter. Vanuit het oog van een recruiter bezien een uiterst succesvolle campagne. De advertentie triggert en zal zonder enige twijfel behoorlijk wat sollicitanten opleveren.

Er zit echter ook een keerzijde aan de publiciteit want ik vraag me wel af of je wilt dat je overige arbeidsvoorwaarden onder de loep komen te liggen. Onder koks is het een publiek geheim dat het Blaauw imperium niet bepaald tot de grootbetalers in de markt behoort. En het lijkt mij ook een terechte vraag voor een sollicitant of en hoe de overuren gecompenseerd worden.

Ook voor Ron Blaauw zit er een keerzijde aan. Want hoe ga je om met die koks die nu als vliegen op de woningen afkomen en hoe voorkom je dat een kok bijvoorbeeld linksom een door Ron Blauw geregelde woning betrekt en rechtsom na een paar dagen in de proeftijd ontslag neemt. Dat is dus bijna niet te voorkomen, tenzij Ron Blaauw ervoor kiest om tijdelijke contracten zonder proeftijd en zonder de mogelijkheid van tussentijdse opzegging aanbiedt aan de sollicitanten. Een andere optie is dat Ron Blaauw gedurende de arbeidsovereenkomst bijdraagt in de huur, maar dat gaat weer met andere juridische problemen gepaard. Hoe ga je bijvoorbeeld om met de situatie om als een kok verhuist? Moet de bijdrage in de huur dan als netto loon worden betaald? Want dat is het uiteindelijk.

Met andere woorden: misschien was het wel beter geweest om zelf naar koks te zoeken in bijvoorbeeld het buitenland en ze over de streep te halen met de woning. De baan moet centraal staan in plaats van de woning.

En wij zijn er wel van overtuigt, dat je als werkgever in deze arbeidsmarkt er bijna niet aan ontkomt om de werknemer te helpen bij het zoeken naar een woning. En contactjes zoals Ron Blaauw die kennelijk heeft met een makelaar kunnen daarbij natuurlijk zeer helpen.  Er zijn genoeg koks die graag een paar jaar in Amsterdam willen werken en dan is het natuurlijk geweldig als het vinden van woonruimte geen belemmering is.

En respect voor Ron Blaauw die hier de markt weer een beetje heeft opgeschud. En nu maar wachten hoe dit in de praktijk gaat werken. Wij zijn zeer benieuwd.

 

De man en zijn broek. Een dag uit leven van een horeca recruiter.

De man en zijn broek. Een dag uit leven van een horeca recruiter.

De man en zijn broek!

Als horeca-recruiters schrijven wij regelmatig over de kok, zijn loopbaan en het sollicitatieproces. Deze keer een inkijkje in onze dagelijkse werkzaamheden!

Broeken zijn er in vele soorten en maten. Een mooie trend, die natuurlijk regelmatig terugkomt, is nieuwe broeken oud maken. Een scheurtje hier, een plekje daar. Een broek met een geschiedenis zeg maar. En toch is dat linke soep. Want stel je voor dat je gaat solliciteren met jouw broek met de kunstmatig aangebrachte scheuren. Op zich niets mis mee, maar dan moet je wel oppassen dat je niet ergens blijft haken. En dat gebeurde onze kandidaat gisteren.

Een leuke kerel, met een passie voor horeca, die alleen wel een heel klein, ieniemini, probleempje had. Hij was blijven haken met zijn broek en had een winkelhaak in zijn broek zitten die aan verbeelding bijna niets meer te wensen overliet. Een winkelhaak met een hoofdletter W.

En dan is onze manier van werken opeens minder ideaal. Wat wij vrijwel altijd proberen is om geschikte kandidaten onmiddellijk door te sturen op gesprek. De gedachte hierachter is dat het aantal vrije dagen beperkt is, en als je dan als kok toch bezig bent……

Dat vergt ook een vertrouwensband met de opdrachtgever. Snel schakelen, bellen dat er een kok aankomt en dan meteen een sollicitatiegesprek laten voeren. Vandaag bij ons op gesprek, dezelfde dag nog een nieuwe baan als kok! Maar dat gaat hem dus niet worden op het moment dat iemand dus een Winkelhaak in zijn broek heeft van pak em beet 50 bij 50 cm.  De kledingmaker op de hoek bracht echter uitkomst. Na een telefoontje met de klerenmaker snel met de kandidaat in de auto daarnaartoe. De klerenmaker vond het prachtig om hieraan mee te werken. De kandidaat in zijn onderbroekje in de winkel en de klerenmaker maakte snel de nieuwe oude broek weer helemaal in orde. Er ontspon zich een prachtig gesprek waar aan het einde werd afgesproken dat de kok volgend jaar asperges voor de klerenmaker zou komen bereiden.

Het eindresultaat. Met een prachtige broek, een prachtig gesprek met als gevolg dat een topper van een kok de sterren van de hemel gaat koken in zijn nieuwe baan! Gefeliciteerd Reijer Alexander Eierdanz met jouw nieuwe baan bij SushiSamba!

 

 

Genderneutrale toiletten en haar slachtoffers

Genderneutrale toiletten en haar slachtoffers

U zal het maar even gemist hebben terwijl u op vakantie was. De discussie rond Gender Neutraliteit. Ik zou zeggen weest blij! Zelden zo veel roepetoeters weer bij elkaar gezien, die zichtbaar niet op het netvlies hadden wat dit allemaal voor gevolgen kon hebben.

En om elk misverstand maar even te vermijden. Als iemand in een bepaald proces zit en je kan iemand helpen door daarmee rekening te houden. Helemaal prima. Hokjes zijn er om afgebroken te worden.

Laat ik de Gender discussie maar even uit de politieke sfeer halen en er even wat andere invalshoeken tegenaan houden.

Om te beginnen snap ik werkelijk waar helemaal niets, maar dan ook echt helemaal niets van de mannen die vóór hebben gestemd bij een dergelijk voorstel. Hebben deze mannen wel eens het verschil gezien in de lengte van de rij bij de vrouwentoilet en de mannentoilet? Ik denk het niet, want waarschijnlijk zijn het ook geen bierdrinkers. Combineer man met bier drinken en dan stem je niet voor een voorstel dat betekent dat je nu lang in de rij mag gaan staan, omdat de vrouwen ook op jouw gendervriendelijk mannentoilet mogen tutten, plassen, poepen of weet ik veel wat dan ook, terwijl jouw rijkelijk met bier gevulde blaas op knappen staat. Kortom: verliezer nummer 1 De Mannen

En als ik het heb over nummer 1 dan zal ik ook wel een nummer 2 in gedachten hebben. En dat is natuurlijk de Horeca-ondernemer.

Het verlies van de Horeca-ondernemer hangt rechtstreeks samen met het gezeik van vrouwen (sorry voor de flauwe grap) dat mannen varkens zijn en de hele boel vervuilen. Heren de bril omhoog, de vrouwen zitten ook graag droog!

En degene die roepen dat mannen varkens zijn moet je natuurlijk meteen vragen tot welke klas men natuurkunde heeft gevolgd. Het simpele feit dat een gemiddelde bril of vloer in een mannentoillet urinespetters laat zien, heeft natuurlijk niets te maken met het onvermogen van een man om een beetje te richten, maar alles met de wetten van de natuur. Natuurkunde in zijn zuiverste vorm. De zwaartekracht. De urine van de man komt met een duizelingwekkende vaart naar beneden en spat uiteen/omhoog/opzij. Kortom: het gaat alle kanten op en daar kan de man niets aan doen.

En je ziet het dus voor je ogen gebeuren. De vrouwen komen in opstand en eisen dat zij ook op hun eigen voorheen vrouwvriendelijk maar nu genderneutraal toilet droog kunnen blijven zitten. En daar gaat de horeca-ondernemer dan want die zal nu een paar dingen moeten doen. Allereerst zal hij vaker moeten gaan schoonmaken. Daar rinkelt of huilt de kassa voor de eerste keer. En op de iets langere termijn zal de ondernemer er toch echt niet aan ontkomen om ook daar een urinoir op te hangen. Het urinoir wint het namelijk samen met de onvermijdelijke vlieg in het midden vaak van de zwaartekracht en het pis.

En daarbij kan het natuurlijk niet zo zijn dat toilet links geen urinoir heeft en toilet rechts wel een urinoir. Dat zou dan hooguit een beetje Gender-Neutraal zijn en dat kan niet de bedoeling zijn.  

Kortom: elke ondernemer in de politiek die voor deze maatregel heeft gestemd moet zich ook dubbel en dwars achter de oren krabbelen. Hij heeft zijn collega horeca-ondernemer op kosten gejaagd zonder dat hij er nu ook maar iets voor terugkrijgt.

En verliezer nummer 3 is natuurlijk de vrouw. Slechts weinig mannen kennen het geheim van het vrouwentoilet. Hoe het kan weet ik niet, maar het is een goed bewaard geheim gebleven dat een vrouwentoilet veel meer was dan een toilet. Het was ook een plaats waar de vrouwen even tot rust konden komen, even zichzelf weer konden opknappen en met name heel even met gelijkgestemden van hetzelfde geslacht konden overleggen over het vervolg van de avond. En ook dat is nu verdwenen.

Een boel verliezers dus. De mannen verliezen heel duidelijk, de ondernemer staat het huilen helemaal nabij hoe hij dit nu weer moet oplossen en ook de vrouwen zijn bij nader inzien het haasje. Wellicht is de groep waar het allemaal omgaat wel blij, want die hebben nu hun eigen hokje. Mannen, vrouwen en genderneutralen. Of ging het nu juist erom dat ze geen eigen hokje hadden maar naar het andere hokje wilden?