Proefdagen deel 2

Proefdagen deel 2

Effe een dagje proefdraaien

Al eerder schreef ik hier over de proefdag. Proefdagen zijn de roze olifanten in de horeca. Iedereen doet het, niemand spreekt erover en vooral niemand denkt erover na. Laat ik vooropstellen dat ik de wens voor een proefdag goed begrijp. Je kan niet altijd op basis van een CV iemands vaardigheden inschatten en soms ontbreken betrouwbare referenties. Dat is vrijwel altijd het geval als iemand net in Nederland is gearriveerd vanuit een ander land. In mijn vorige artikel waarschuwde ik nadrukkelijk voor de gevaren van een proefdag. Twee van de gevaren waar ik op wees waren (1) de gevaren van het ontstaan een arbeidsovereenkomst en (2) het niet verder kunnen gebruiken van de proeftijd.

In het begin van dit jaar liet de Hoge Raad een uitspraak van de kantonrechter te Rotterdam in stand waarbij de kantonrechter had geoordeeld dat de gewerkte meedraaidagen moesten worden aangemerkt als een voorovereenkomst en wel in het bijzonder een arbeidsovereenkomst. In die casus waren partijen er wel bijna uit. De werknemer zou voor de start van de arbeidsovereenkomst een paar dagen meedraaien. Inwerken, meedraaien of even snuffelen aan elkaar. Geef het beestje maar een naam. Uiteraard gaat het fout. De werkgever vindt de werknemer toch niet helemaal geschikt (er is geen match) en de werknemer hoeft niet meer terug te komen. Die gaat daar niet mee akkoord en vordert onder andere loondoorbetaling. Met de uiteindelijke loondoorbetaling komt de werkgever goed weg. De kantonrechter helpt de werkgever een beetje door te bepalen dat er nog geen volledige overeenstemming was en dus geen arbeidsovereenkomst. In de juridische literatuur worden daar terecht vraagtekens bij gezet. De werkgever heeft op dit punt gewoon mazzel gehad. Dat had ook anders kunnen lopen en dan had de werkgever gewoon maanden loon moeten betalen.

De vraag is echter wat geleerd kan worden van de uitspraak van de kantonrechter. Een uitspraak die zoals gezegd in stand werd gelaten door De Hoge Raad en daarvoor door het gerechtshof.

Les: Proefdagen/meedraaidagen kunnen een arbeidsovereenkomst opleveren als je niets regelt. Eerst even over het gevolg. Wat betekent dit nu eigenlijk dat er een arbeidsovereenkomst bestaat? Los van het loon is misschien wel het belangrijkste gevolg is, dat er een probleem in de ketenregeling ontstaat. Je weet wel: zoveel arbeidscontracten binnen zoveel tijd (3 arbeidscontracten in drie jaar). Oeps! Daar gaat het eerste arbeidscontract.
Een ander gevolg is de proeftijd. Het is goed verdedigbaar door de werknemer dat een werkgever na zo’n eerste “proefcontract” geen beroep meer kan doen op de proeftijd. Daar zijn een aantal argumenten voor, maar de belangrijkste lijkt mij wel dat de totale duur van een proeftijd wordt overschreden. Daarmee kan de werknemer de nietigheid van het proeftijdbeding inroepen.
Het derde gevolg is dat er een werkgever – werknemer relatie ontstaat met alle mogelijke aansprakelijkheden.

Intermezzo: ooit werden wij gebeld dat een kok die via ons gedetacheerd zou worden tijdens de proeftijd zijn halve vinger eraf had gesneden. Gelukkig hadden wij het wel van te voren geregeld…

Hoe zou je dit nu kunnen oplossen?

Het eerste antwoord is misschien wel…. niet! Accepteer dat als het echt gaat om meedraaidagen of iets dergelijks dat je dit niet kan wegcontracteren. Laat de (beoogd) werknemer dan een aantal dagen via een uitzendbureau/payroller werken. Realiseer je dan wel dat je dan in ieder geval al één contract hebt gehad. Pas vervolgens de proeftijd naar beneden aan. Met dit laatste bedoel ik dat je als werkgever de duur van de proeftijd in het contract verlaagt met de duur van “proefdagen”. Een mogelijke oplossing is om nadrukkelijk de elementen van de arbeidsovereenkomst weg te halen. Dus geen loon en geen gezagsverhouding. Geen loon betalen lijkt mij helder hoe dat is op te lossen. Laat het ook echt maar een paar uurtjes zijn. Spreek af dat de kandidaat een kandidaat is en geen werknemer en spreek vooral af dat het vrijheid blijheid is. De kandidaat kan gaan en staan wanneer hij wil. Wat je hier probeert te doen is duidelijk te maken dat er geen enkele gezagsverhouding is. Ook dit is een cruciaal onderdeel bij een arbeidsovereenkomst. Mijn advies zou ook zijn om een paar uur snuffelen nadrukkelijk onder te brengen bij de sollicitatieprocedure.

Ik zeg dit ook omdat de kantonrechter in zijn uitspraak nadrukkelijk kijkt naar de bedoelingen van partijen. Wat mochten partijen over een weer van elkaar verwachten. Waar mocht de werknemer en werkgever op vertrouwen. Als dat goed van te voren vaststaat, is daar dus geen discussie over.

Tot slot:

Bezint eer gij begint. Persoonlijk zie ik heil in de proefdagen als je niet het niveau van iemand kan inschatten. Voor de rest kan je hier prima het instrument van de proeftijd gebruiken. Als iemand niet in het team blijkt te passen, waarom niet na een paar werken de arbeidsovereenkomst beëindigen. Dat werkt ook andersom. Je ziet als werknemer jouw collega’s vaker dan je naasten. Dat moet dan wel een beetje klikken.

#proefdag #proefdagen #meedraaien #proefdagindehoreca

Wet Arbeidsmarkt in Balans en de Horeca

Wet Arbeidsmarkt in Balans en de Horeca

Vandaag stuurde Minister Koolmees de aangekondigde herstructurering van het arbeidsrecht naar de tweede kamer. Een dik boekwerk van pak em beet 170 pagina’s gaat de komende maanden de arbeidsrechtjuristen bezig houden. Het betere geneuzel op de vierkante centimeter zeg maar. UIteraard hebben wij gekeken wat dit wetsvoorstel voor de horeca betekent. En zonder volledigheid te pretenderen: onze eerste indrukken.

Langere proeftijd

Kennelijk is een vast contract heilig geworden. Volgens de minister zouden de mensen met een vast contract namelijk een veel betere rechtsbescherming hebben. Daar kun je wel wat tegenin brengen maar dat heeft in deze blog niet heel veel zin. Belangrijker is echter dat de Minister de mogelijkheid geeft om een proeftijd van 5 maanden, ik herhaal 5 maanden, overeen te komen bij een arbeidscontract van vijf maanden. Je hoeft geen grote glazen bol te hebben om te bedenken dat sommige horecabedrijven hier misbruik van gaan maken.

Gratis geld voor werknemers

Gratis geld voor de werknemer vanaf de eerste dag. Waar nu de werknemer pas na twee jaar recht heeft op een transitievergoeding is dit nu vanaf de eerste dag. Dus als een contract van 7 maanden niet verlengd wordt, zal dit toch al snel een paar honderd euro extra opleveren. Daar staat echter tegenover dat bij langdurige contracten de transitievergoeding omlaag gaat.

Kortere contracten worden duurder voor de werkgever. Een technisch verhaal maar waar het op neer komt is dat de WW premies bij tijdelijke contracten hoger zijn.

Twee jaar wordt weer drie jaar.

Waar we nu gewend waren aan het regime van maximaal 3 tijdelijke contracten binnen de twee jaar wordt het nu weer drie tijdelijke contracten binnen de drie jaar.

Einde aan permanente beschikbaarheid van oproepcontracten.

Eerlijk gezegd kennen wij ze niet meer. De werkgevers die eisen dat oproep werknemers continu beschikbaar moeten zijn. Het kabinet maakt echter een einde aan dit probleem. Oproepkrachten moeten minstens vier dagen van te voren worden opgeroepen.

Tot zover onze eerste indrukken. Wordt vervolgd en de grote vraag is uiteraard wat er allemaal overeind blijft staan tijdens de behandeling in de eerste en tweede kamer.

 

Ron – ik wil geen nieuwe restaurants meer – Blaauw

Ron – ik wil geen nieuwe restaurants meer – Blaauw

 

Als horecarecruiters schrijven wij over horecagerelateerde onderwerpen. Bijvoorbeeld over de recruitment van keukenpersoneel. Deze keer weer over Ron Blaauw.

Het was niet al te lang geleden dat de succesvolle horeca-ondernemer het nieuws haalde door zijn opvallende actie door een woning en een scooter ter beschikking te stellen aan zijn toekomstige koks. Wat ik vooral opvallend vond is hoe hij hier het nieuws mee haalde. Het leasecontractje voor de scooter kunnen de koks ook wel echt zelf afsluiten en woningruimte regelen gebeurt al decenia lang op bijvoorbeeld de waddeneilanden.

Daar werkt het ook omdat de koks bijvoorbeeld na afloop van het seizoen de woonruimte weer verlaten. Ron Blaauw moet dat met de door hem geregelde woning maar afwachten. Immers het huurcontract loopt gewoon als de kok een andere baan zoekt en vindt.

Deze week haalde de horeca-ondernemer het nieuws met zijn pleidooi voor een stop op horecazaken in het hogere segment. Het zou namelijk bijna onmogelijk zijn om goed horecapersoneel te vinden.

Allereerst het vinden van personeel. Horecazaken die hun personeel aan zich binden en bij zich houden hoeven ook geen personeel te vinden. Dat hebben ze namelijk al. De bittere waarheid is echter dat een groot gedeelte van de horeca er niet in slaagt om het personeel vast te houden. En de jankverhalen over dat koks voor een paar tientjes overstappen, daar heb ik het echt helemaal mee gehad. Een paar tientjes per week kan soms een enorme verbetering van de koopkracht zijn.

Onze ervaring is dat alleen ondernemers die oog hebben voor de harde en zachte arbeidsvoorwaarden erin slagen om de mensen vast te houden. Een normaal loon, een gezellige sfeer en wat toekomstperspectief zijn vaak voldoende om de mensen voor wat langere tijd vast te houden. En onder een normaal loon verstaan wij niet het loon volgens de horeca-killer bij uitstek “de nieuwe CAO”. En wees dus ook niet verbaast dat het personeel wegrent als je onder het marktgemiddelde betaalt, loopt te rommelen met de fooien of de overuren niet uitbetaald.

Voor de werving geldt exact hetzelfde. Een doorverwijzing via een collega is verreweg de meest succesvolle methode om een kok te werven. En een kok die het niet naar zijn zin heeft, zal natuurlijk niet snel een vriendje binnenhalen. Onze waarneming is dat juist de horeca-zaken die een beetje oog hebben voor de marktwaarde van de kok en bijvoorbeeld een vierdaagse werkweek aanbieden er wel in slagen om de keuken te vullen en gevuld te houden.

Als de horeca oog gaat hebben voor arbeidscondities 2.0 dan gaat het wel weer goed komen. Dus niet lopen huilen dat er te veel zaken zijn, maar zorgen dat het aantrekkelijk wordt om in de horeca te werken. Een normaal loon, goede arbeidsomstandigheden, perspectief, scholing etc etc. Dat zouden de gespreksonderwerpen moeten zijn. Niet het buitensluiten van nieuwe ondernemers!

 

 

 

Sterrenslag

Sterrenslag

Geloof het of niet maar voor ons is het kijken naar de live stream van Michelin werken. Waarom? Omdat dit een impact heeft op de arbeidsmarkt voor koks. Restaurants die net een ster hebben behaald zullen vaak worden beloond met het leeglopen van de keuken. Waarom? Omdat het team bij elkaar is gebleven voor de ster en na de ster de verhoogde marktwaarde willen incasseren. Het Rijks kan er over meepraten.

En natuurlijk is het ook om andere redenen leuk. Bijvoorbeeld omdat je de mensen kent in de keuken. Omdat je opdrachtgevers met gespannen gezichtjes in de zaal ziet zitten.

De verrassing voor ons was de ster voor de Duchess. En dat had het eigenlijk niet moeten zijn. Executive Chef Hari Shetty kookt zijn hele leven al sterren bij elkaar en het is gewoon een prachtige zaak in een prachtige ambiance.

Iets wat ik ook erg mooi vond was de toekenning van de ster voor de White Room. Geweldig hoe een super gedreven Arturo Dalhuisen alles maar dan ook alles opzij heeft gezet om die ster bij elkaar te koken.

En natuurlijk is het mooi dat er een derde ster is bijgekomen voor Inter Scaldes. Nederland staat steeds nadrukkelijker op de kaart als een culinair land!

Minimaal net zo nieuwswaardig is hetgeen er niet wordt gezegd. Bijvoorbeeld geen nieuwe ster voor La Rive. Iets dat stiekem toch een hoop mensen hadden verwacht.

Horeca CAO. KHN en CNV huren hans Clock in.

Horeca CAO. KHN en CNV huren hans Clock in.

 

Als Horeca recruiters adviseren wij werknemers en werkgevers onder andere over de arbeidsvoorwaarden. Een kok vinden is één! Een kok behouden – en dus werken aan een stabiel en loyaal team is een ander verhaal. Daar past geen korte termijn politiek bij, maar een werkgeversbeleid waarbij oog is voor de gewijzigde omstandigheden. Horeca 2.0

Een groot deel van de horecawerkgevers is echter helemaal niet 2.0 en zelfs niet 1.5 of 1. Zo min mogelijk betalen en als het eten uit de keuken op tafel komt, dan is het helemaal prima. Na ons de zonvloed.

En dat zien we ook wel terug in de manier waarop er personeel wordt geworven. Totaal inspiratieloos. Het aantal advertenties in de horeca dat zich beperkt tot de woorden “wij zoeken personeel” is niet te tellen en fantasieloos is vaak nog wel de meest sympathieke omschrijving. En dat is doodzonde, want soms heeft het bedrijf hartstikke veel te bieden, maar slaagt men er gewoon niet in om dat op papier te krijgen.

En dat is laatste is best wel vreemd want als ergens een branche is waar men bekend is met overtuigende communicatie, dan is het de horeca wel. Denk bijvoorbeeld aan de menukaarten waar woorden als ambachtelijk, lokaal, vers en dergelijke worden gebruikt. Dit om vooral te suggereren dat het helemaal toppie is in de keuken en dat er geen halffabrikaatje wordt gebruikt. Een mooi voorbeeld van framing. Framing is een communicatietechniek die we vooral uit de politiek kennen. Communicatietechnieken waarbij bepaalde aspecten eruit worden gelicht. En dan gaat het vooral om aspecten waarbij men hoopt dat de beoogde ontvangers daar het meest vatbaar voor zijn.

Een briljant stukje framing zagen wij de afgelopen dagen rond de aanstaande nieuwe CAO. En alle grote newsmedia deden eraan mee. Juichend werd er gesteld dat de mensen in de horeca er bijna 5 procent op vooruit gaan. En uiteraard wordt dergelijk nieuws met vreugde ontvangen. 5 procent erbij. Dat is toch lekker.

Helaas is de werkelijkheid helemaal niet lekker en zelfs bitter. Wat er werkelijk is afgesproken: de lonen in de tabellen worden verhoogd met de inflatie plus 1 procent.

En zelfs dat is nog maar de helft van het verhaal. In de randstad zijn de tabellen van de KHN vaak al hartstikke deauddd. De lonen liggen er vaak al boven. Er is geen kok in Amsterdam die werkt voor de bedragen van de KHN en dus ook niet voor de bedragen uit de bijna aanstaande CAO. Al deze mensen gaan er dus geen cent op vooruit.

Ik herhaal: de meeste koks gaan er geen cent, nul komma nul, nada helemaal niks op vooruit. Die worden er namelijk al boven betaald!

Een voorbeeld. Volgens de AVR/KHN werkgeverstabellen krijgt een zelfstandig werkend kok nu € 1733 (schaal 4) of € 1790 (schaal 5). Voor deze salarissen komen in de grote steden geen mensen meer werken. Even om de ernst van de zaak aan te stippen. Bovengenoemde salarissen gaan uit van het begrip “vakkrachten”. En vakkrachten of anders gezegd vakmensen schaal je even boven het wettelijk minimumloon in.

Laat het duidelijk worden met Henk. Henk is een zelfstandig werkend kok en is net een nieuw contract aangegaan bij een nieuwe werkgever. Henk heeft na enige onderhandelingen een vierdaagse werkweek afgesproken (4 dagen, 9.5 uur) en krijgt daarvoor  € 2050,– bruto. Bepaald geen wereldschokkend salaris voor een zelfstandig werkend kok.

Heeft Henk recht op een salarisverhoging omdat er een nieuwe CAO komt? Het antwoord is nee! Nee, nee en nog eens nee! Naar boven afgerond komt er namelijk 5 procent bij over 2 jaar. € 1790 plus 5 procent is  € 1880,– bruto. € 1880,– is ruimschoots onder het door Henk uit onderhandelde bedrag.

Conclusie: Henk heeft op basis van de nieuwe bedragen geen recht op een verhoging. Henk heeft geen bal aan de nieuwe CAO. Henk krijgt er namelijk Niks, Nada, Noppes, helemaal niets bij!

Desondanks was Henk eerst wel blij. Henk dacht namelijk op basis van door de werkgevers de wereld ingestuurde persberichten dat hij er op vooruit zou gaan. Henk wist echter niet dat de CAO partijen Hans Klok hadden ingehuurd om een illusie te creëren. Om een frame te plaatsen. Om te suggereren dat iedereen erop vooruit ging, terwijl bijvoorbeeld de gemiddelde kok er niets mee opschiet. Nice Job Hans!

En hetzelfde geldt voor het bedienend personeel. Bij de meeste zaken waar wij over de vloer komen wordt er ook al boven de tabellen betaald. Waarom? Omdat men simpelweg anders niemand krijgt.

En daarom is het ook een beetje genant dat men framingstechnieken nodig heeft om een CAO aan de man te brengen terwijl het in werkelijkheid om andere vragen gaat. Vragen over de aantrekkelijkheid van het vak en dan met name hoe die verhoogd wordt. Vragen over de toekomst van het vak, over nieuwe beloningsmodellen, etc etc.

 

Een nieuwe CAO voor de horeca. Is schraalhans keukenmeester?

Met enige frustratie probeerde ik de concepttekst voor de nieuwe CAO van de horeca te vinden. Tot ik er dus achter kwam dat deze tekst niet beschikbaar was. En voor ons is dit belangrijke informatie. Als horecarecruiters geven wij adviezen over het aan te bieden loon, salarishuizen en andere arbeidsvoorwaarden.

En even ter herinnering. Tot 2014 was er een CAO voor de Horeca. Deze CAO bepaalde onder andere dat er een overwerktoeslag was van 50%, een vrijwel automatische prestatiebeloning van 2 %, 5 mei een feestdag was en een overurencompensatie binnen 3 maanden na afloop van het kalenderjaar.

En toen was er in 2014 opeens geen Horeca CAO meer. De KHN (werkgevers) en de vakbonden, of moet ik zeggen, het FVN kwamen niet tot een akkoord en de KHN haalde een goed (voor)bereid konijn uit de hoge hoed. En dat konijn heette geen flappie maar het arbeidsvoorwaardenreglement. In de volksmond “De AVR”.

De boodschap richting de vakbonden was helder en luidde zo ongeveer als volgt “Wij hebben u niet nodig en we doen gewoon alsof er een CAO is`.  En hoe deed en doet de KHN dit? Door aan haar leden, de werkgevers, een arbeidsvoorwaardenreglement ter beschikking te stellen dat als twee druppels waters op de oude CAO leek. Sterker nog: als je zocht op de woorden CAO Horeca kwam je keurig uit op het arbeidsvoorwaardenreglement van de KHN. Hoe vaak wij de afgelopen jaren niet hebben moeten uitleggen dat er geen CAO meer was? Heel vaak dus.

Terug naar de twee druppels water. Waren er dan geen verschillen? Nou die waren er dus wel degelijk. Zo ongeveer alles wat de werkgevers er niet in wilden, was eruit gehaald. Een behoorlijke versobering van de arbeidsvoorwaarden in een markt die toen ook al onder druk stond.

Onze verwachting was ook dat er niet snel meer een CAO zou komen want de werkgevers, en dan met name een aantal grote partijen, wilden bijvoorbeeld de overurentoeslag niet meer betalen. En ook was onze inschatting dat er geen vakbond zou zijn die haar handtekening zou zetten onder een verslechtering ten opzichte van de oude CAO.

En daar hebben we ons dus gruwelijk in vergist en dan kom ik weer terug op de frustratie bij het zoeken naar de concept tekst van de CAO. Die is er dus niet of eigenlijk wel.

Het arbeidsvoorwaardenreglement wordt namelijk met een kleine loonsverhoging (inflatie plus 1 procent) en wat techniek bij de tijdelijke contracten verheven tot CAO.

Ik herhaal: het reglement van de werkgever wordt met een paar kleine wijzigingen gepromoveerd tot CAO.

Ik vermoed dat de onderhandelaars van de KHN tot legendes zullen uitgroeien. Ik heb zelden, of eigenlijk nog nooit, een resultaat gezien dat zo in het voordeel lijkt te zijn van de werkgever.

Lijkt te zijn! Want we zijn er ook van overtuigd dat de horeca als branche zich hiermee in zijn eigen been schiet. Het is geen toeval dat elke discussie over de aantrekkelijkheid van een horecaberoep,   uiteindelijk gaat over een discussie over de hoogte van het loon en de overige arbeidsvoorwaarden. En onze voorzichtige conclusie is dat dit onderhandelingsresultaat geen einde aan die discussie gaat maken.

Voor een kok spreken wij al heel lang de woorden uit dat wij maar 1 tabel kennen en dat is de tabel van de markt. Er is in Amsterdam geen restaurant te bekennen die het nog waagt om koks een salaris volgens de tabellen van de KHN aan te bieden. Dan wordt de horeca-exploitant namelijk door de kok uitgelachen onder de mededeling “voor jou tien andere werkgevers”.

En daarom begrijpen wij deze uitkomst van de onderhandelingen gewoon niet. De discussie en de uitkomsten daarvan hadden moeten gaan over het fatsoenlijk belonen, het aantrekkelijk maken om weer in de horeca gaan werken, opleidingsmogelijkheden, vierdaagse werkweken, carrièreperspectief. Oftewel Horeca 2.0.

En Horeca 2.0 is heel hard nodig want op dit moment wordt het tekort aan personeel in de horeca steeds nijpender en wordt men links en rechts ingehaald door andere branches die er kennelijk wel in slagen om aantrekkelijke arbeidsvoorwaarden te creëren.  En daarmee is ook meteen het faillissement van deze CAO aangegeven. Waarschijnlijk alleen bruikbaar aan de onderkant van de markt en ook handig voor een paar werkgevers die zich beperken tot het minimumloon. Voor de rest? Een gemiste kans terwijl het toch echt een schot voor open doel was!

 

 

 

 

 

Five Guys!

Five Guys!

We zijn zo trots als een aap!

De oplettende hamburgerliefhebber heeft het natuurlijk al lang in de gaten. Five Guys komt naar Nederland! En eerlijk is eerlijk. Ik lust graag een hamburger maar ik kende ze niet. Maar daar is heel snel verandering in gekomen toen wij het verzoek kregen om eens te komen praten. Of we interesse hadden om het recruitmentproces van hun nieuw te openen hamburgerzaken te verzorgen?

En of we interesse hadden! Een prachtig concern dat wereldwijd enorm aan de weg timmert. Een bedrijf dat in 3 jaar tijd 60 zaken opende in Engeland en in 2016 – twee jaar na de opening van het eerste restaurant werd uitgeroepen tot de beste fastfood keten in de UK. De favoriete hamburgerzaak van Barack Obama!

En nu komen ze naar Nederland! En naar Belgie! En wij gaan het personeel voor hen recruiten! Trots? Als een aap met vijf neuzen 😊

Kortom: de komende maanden gaan we heel Nederland en Belgie door om personeel te zoeken voor deze geweldige onderneming. En wie nu aan boord wil stappen? Neem dan vooral even met ons contact met ons op. Op alle levels zoeken we door zo ongeveer heel Nederland en Belgie heen mensen. Van crewmember tot General Manager. Van shiftleader tot Areamanager.

Een geslaagde campagne om koks te recruiten

Een geslaagde campagne om koks te recruiten

Als recruiters in de horeca schrijven wij regelmatig over actuele onderwerpen. Deze keer over top kok Ron Blaauw en zijn uiterst geslaagde personeelscampagne.

Je kan een hoop zeggen van Ron Blaauw, maar niet dat hij geen gevoel heeft voor publiciteit.

Foto bij blog kok recruitingEn natuurlijk is het nog een beetje komkommertijd, maar het is toch knap als je landelijk nieuws maakt met een personeelsadvertentie. Het nieuwtje: een baan bij het Blaauw imperium gaat samen met het regelen van een woning en een scooter. Vanuit het oog van een recruiter bezien een uiterst succesvolle campagne. De advertentie triggert en zal zonder enige twijfel behoorlijk wat sollicitanten opleveren.

Er zit echter ook een keerzijde aan de publiciteit want ik vraag me wel af of je wilt dat je overige arbeidsvoorwaarden onder de loep komen te liggen. Onder koks is het een publiek geheim dat het Blaauw imperium niet bepaald tot de grootbetalers in de markt behoort. En het lijkt mij ook een terechte vraag voor een sollicitant of en hoe de overuren gecompenseerd worden.

Ook voor Ron Blaauw zit er een keerzijde aan. Want hoe ga je om met die koks die nu als vliegen op de woningen afkomen en hoe voorkom je dat een kok bijvoorbeeld linksom een door Ron Blauw geregelde woning betrekt en rechtsom na een paar dagen in de proeftijd ontslag neemt. Dat is dus bijna niet te voorkomen, tenzij Ron Blaauw ervoor kiest om tijdelijke contracten zonder proeftijd en zonder de mogelijkheid van tussentijdse opzegging aanbiedt aan de sollicitanten. Een andere optie is dat Ron Blaauw gedurende de arbeidsovereenkomst bijdraagt in de huur, maar dat gaat weer met andere juridische problemen gepaard. Hoe ga je bijvoorbeeld om met de situatie om als een kok verhuist? Moet de bijdrage in de huur dan als netto loon worden betaald? Want dat is het uiteindelijk.

Met andere woorden: misschien was het wel beter geweest om zelf naar koks te zoeken in bijvoorbeeld het buitenland en ze over de streep te halen met de woning. De baan moet centraal staan in plaats van de woning.

En wij zijn er wel van overtuigt, dat je als werkgever in deze arbeidsmarkt er bijna niet aan ontkomt om de werknemer te helpen bij het zoeken naar een woning. En contactjes zoals Ron Blaauw die kennelijk heeft met een makelaar kunnen daarbij natuurlijk zeer helpen.  Er zijn genoeg koks die graag een paar jaar in Amsterdam willen werken en dan is het natuurlijk geweldig als het vinden van woonruimte geen belemmering is.

En respect voor Ron Blaauw die hier de markt weer een beetje heeft opgeschud. En nu maar wachten hoe dit in de praktijk gaat werken. Wij zijn zeer benieuwd.

 

De man en zijn broek. Een dag uit leven van een horeca recruiter.

De man en zijn broek. Een dag uit leven van een horeca recruiter.

De man en zijn broek!

Als horeca-recruiters schrijven wij regelmatig over de kok, zijn loopbaan en het sollicitatieproces. Deze keer een inkijkje in onze dagelijkse werkzaamheden!

Broeken zijn er in vele soorten en maten. Een mooie trend, die natuurlijk regelmatig terugkomt, is nieuwe broeken oud maken. Een scheurtje hier, een plekje daar. Een broek met een geschiedenis zeg maar. En toch is dat linke soep. Want stel je voor dat je gaat solliciteren met jouw broek met de kunstmatig aangebrachte scheuren. Op zich niets mis mee, maar dan moet je wel oppassen dat je niet ergens blijft haken. En dat gebeurde onze kandidaat gisteren.

Een leuke kerel, met een passie voor horeca, die alleen wel een heel klein, ieniemini, probleempje had. Hij was blijven haken met zijn broek en had een winkelhaak in zijn broek zitten die aan verbeelding bijna niets meer te wensen overliet. Een winkelhaak met een hoofdletter W.

En dan is onze manier van werken opeens minder ideaal. Wat wij vrijwel altijd proberen is om geschikte kandidaten onmiddellijk door te sturen op gesprek. De gedachte hierachter is dat het aantal vrije dagen beperkt is, en als je dan als kok toch bezig bent……

Dat vergt ook een vertrouwensband met de opdrachtgever. Snel schakelen, bellen dat er een kok aankomt en dan meteen een sollicitatiegesprek laten voeren. Vandaag bij ons op gesprek, dezelfde dag nog een nieuwe baan als kok! Maar dat gaat hem dus niet worden op het moment dat iemand dus een Winkelhaak in zijn broek heeft van pak em beet 50 bij 50 cm.  De kledingmaker op de hoek bracht echter uitkomst. Na een telefoontje met de klerenmaker snel met de kandidaat in de auto daarnaartoe. De klerenmaker vond het prachtig om hieraan mee te werken. De kandidaat in zijn onderbroekje in de winkel en de klerenmaker maakte snel de nieuwe oude broek weer helemaal in orde. Er ontspon zich een prachtig gesprek waar aan het einde werd afgesproken dat de kok volgend jaar asperges voor de klerenmaker zou komen bereiden.

Het eindresultaat. Met een prachtige broek, een prachtig gesprek met als gevolg dat een topper van een kok de sterren van de hemel gaat koken in zijn nieuwe baan! Gefeliciteerd Reijer Alexander Eierdanz met jouw nieuwe baan bij SushiSamba!

 

 

Genderneutrale toiletten en haar slachtoffers

Genderneutrale toiletten en haar slachtoffers

U zal het maar even gemist hebben terwijl u op vakantie was. De discussie rond Gender Neutraliteit. Ik zou zeggen weest blij! Zelden zo veel roepetoeters weer bij elkaar gezien, die zichtbaar niet op het netvlies hadden wat dit allemaal voor gevolgen kon hebben.

En om elk misverstand maar even te vermijden. Als iemand in een bepaald proces zit en je kan iemand helpen door daarmee rekening te houden. Helemaal prima. Hokjes zijn er om afgebroken te worden.

Laat ik de Gender discussie maar even uit de politieke sfeer halen en er even wat andere invalshoeken tegenaan houden.

Om te beginnen snap ik werkelijk waar helemaal niets, maar dan ook echt helemaal niets van de mannen die vóór hebben gestemd bij een dergelijk voorstel. Hebben deze mannen wel eens het verschil gezien in de lengte van de rij bij de vrouwentoilet en de mannentoilet? Ik denk het niet, want waarschijnlijk zijn het ook geen bierdrinkers. Combineer man met bier drinken en dan stem je niet voor een voorstel dat betekent dat je nu lang in de rij mag gaan staan, omdat de vrouwen ook op jouw gendervriendelijk mannentoilet mogen tutten, plassen, poepen of weet ik veel wat dan ook, terwijl jouw rijkelijk met bier gevulde blaas op knappen staat. Kortom: verliezer nummer 1 De Mannen

En als ik het heb over nummer 1 dan zal ik ook wel een nummer 2 in gedachten hebben. En dat is natuurlijk de Horeca-ondernemer.

Het verlies van de Horeca-ondernemer hangt rechtstreeks samen met het gezeik van vrouwen (sorry voor de flauwe grap) dat mannen varkens zijn en de hele boel vervuilen. Heren de bril omhoog, de vrouwen zitten ook graag droog!

En degene die roepen dat mannen varkens zijn moet je natuurlijk meteen vragen tot welke klas men natuurkunde heeft gevolgd. Het simpele feit dat een gemiddelde bril of vloer in een mannentoillet urinespetters laat zien, heeft natuurlijk niets te maken met het onvermogen van een man om een beetje te richten, maar alles met de wetten van de natuur. Natuurkunde in zijn zuiverste vorm. De zwaartekracht. De urine van de man komt met een duizelingwekkende vaart naar beneden en spat uiteen/omhoog/opzij. Kortom: het gaat alle kanten op en daar kan de man niets aan doen.

En je ziet het dus voor je ogen gebeuren. De vrouwen komen in opstand en eisen dat zij ook op hun eigen voorheen vrouwvriendelijk maar nu genderneutraal toilet droog kunnen blijven zitten. En daar gaat de horeca-ondernemer dan want die zal nu een paar dingen moeten doen. Allereerst zal hij vaker moeten gaan schoonmaken. Daar rinkelt of huilt de kassa voor de eerste keer. En op de iets langere termijn zal de ondernemer er toch echt niet aan ontkomen om ook daar een urinoir op te hangen. Het urinoir wint het namelijk samen met de onvermijdelijke vlieg in het midden vaak van de zwaartekracht en het pis.

En daarbij kan het natuurlijk niet zo zijn dat toilet links geen urinoir heeft en toilet rechts wel een urinoir. Dat zou dan hooguit een beetje Gender-Neutraal zijn en dat kan niet de bedoeling zijn.  

Kortom: elke ondernemer in de politiek die voor deze maatregel heeft gestemd moet zich ook dubbel en dwars achter de oren krabbelen. Hij heeft zijn collega horeca-ondernemer op kosten gejaagd zonder dat hij er nu ook maar iets voor terugkrijgt.

En verliezer nummer 3 is natuurlijk de vrouw. Slechts weinig mannen kennen het geheim van het vrouwentoilet. Hoe het kan weet ik niet, maar het is een goed bewaard geheim gebleven dat een vrouwentoilet veel meer was dan een toilet. Het was ook een plaats waar de vrouwen even tot rust konden komen, even zichzelf weer konden opknappen en met name heel even met gelijkgestemden van hetzelfde geslacht konden overleggen over het vervolg van de avond. En ook dat is nu verdwenen.

Een boel verliezers dus. De mannen verliezen heel duidelijk, de ondernemer staat het huilen helemaal nabij hoe hij dit nu weer moet oplossen en ook de vrouwen zijn bij nader inzien het haasje. Wellicht is de groep waar het allemaal omgaat wel blij, want die hebben nu hun eigen hokje. Mannen, vrouwen en genderneutralen. Of ging het nu juist erom dat ze geen eigen hokje hadden maar naar het andere hokje wilden?